Puno

Puno zelf is een klein plaatsje waar toerisme uiteraard een grote rol speelt. Overal wordt je doodgegooid met bureaus die je willen meenemen naar Uros, de drijvende eilanden. Je kunt hier niet komen zonder daar naar toe te gaan, dus ook dat hebben we gedaan.  Je kunt een 2-daagse trip doen richting Uros en 2 andere eilanden en daar overnachten. Omdat we daar niet zo Veel behoefte aan hadden, besluiten we om in 1 dag Uros en Taquile te bezoeken.  We zijn allebei tegen georganiseerde tours waarbij je als een stel schapen overal naartoe geleid wordt en je weer moet verrekken of eten wanneer zij dat willen. Maar in dit geval hadden we niet veel keuze. Na een half uurtje varen op het hoogst bevaarbare meer van de wereld kwamen bij Uros, the floating islands. Hier wonen mensen op eilanden van een soort riet, hierdoor blijven ze drijven. Heel leuk om te zien en een keer overheen te lopen (dat spul onder je voeten te voelen) maar eigenlijk was het heel saai. Er was geen drol te doen of te zien op het eiland waar wij naartoe gebracht werden. Er was een toren waar je op kon voor een overzicht en een restaurantje waar je natuurlijk geld moest/kon uitgeven. Uiteindelijk heel toeristisch allemaal. Toen iedereen er klaar mee was gingen we naar Taquile, een vaar rit van 3 uur. Ik vind varen heerlijk,  dus op zich was dat wel te overzien. Het eiland Taquile wordt al 10.000 jaar bewoond en is ooit veroverd door de Inca's. In de Spaanse tijd is het veroverd en gekocht door een Spanjaard die er zijn naam aan heeft gegeven. In 1970 is het gekocht door de bewoners die er nu gezamenlijk voor zorgen. Het is nu een gemeenschap. Leuk om eens te zien, maar ook hier was niks te beleven en moesten we eten wanneer dat verteld werd en gingen we al snel terug naar de boot. Hier kwam je door af te dalen van 525 treden..en dat is veel! Maar wij hadden de oase-berg nog In onze benen dus dat was voor ons een makkie ;).