Hola!

Dag allemaal! Hoe is het daar in Nederland?
In Peru is het nog steeds fantastisch :)
Gisteren zijn we nog een keer naar de markt in Pisac geweest. Linda en Stijna wilde graag nog wat spullen kopen, en ik uiteraard ook. Zoals ik de vorige keer vertelde, mis ik mijn gitaar en mn schatje. Nou, de laatste zal hier binnen 5 dagen zijn en de eerste heb ik gisteren gekocht. Naja, een charango dan. Dat is een 10-snarige gitaar die lijkt op een ukelele. Nu kan ikhier lekker pingelen om mijn gitaartje. En mijn huisgenootjes gek maken :). Het is nog een hele kunst om het te spelen maar met behulp van internet en veel oefenen moet het lukken. Ik heb hier gelukkig wel wat uurtjes over, dus dat komt goed. Het eerste concert staat gepland in oktober.............grapje.
Na Pisac hebben we een prachtige tocht met de bus naar Cusco gemaakt. Hier was ik eigenlijk maar heel kort geweest; toen ik aankwam om naar Urubamba te gaan. Ik heb kort kunnen proeven van een prachtige stad met een rijke historie. Volgend weekend ga ik Fernando daar ontmoeten en zal ik alles uitgebreid bekijken en fotograferen, dus dan kunnen jullie ook meegenieten! Na een heerlijke lasagna en een shoppen bij de zwarte markt zijn we terug gereden naar Urubamba. Cuczo (3400) ligt hoger dan Urubamba (ong. 2800 m) en dat kun je wel merken. Hoewel ik niet ziek word, voel je in het begin toch een soort druk op je hoofd en oren. Dit duurde gelukkig niet de hele dag, maar een uurtje...aaaaah ik zal niet klagen. Op 3400 meter hoogte zijn ook heel mooie dingen! De terugreis in het donker was prachtig!! Ik heb een sterrenhemel gezien zoals ik het nog nooit gezien heb. In Nederland zie je (als je geluk hebt) wat grote sterren, maar hier. Wow, hier zie je de strerren zoals je het in films ziet: grote, kleine, nog kleinere, een soort witte waas van sterren.....echt prachtig. En je hoeft je hoofd niet in je nek te leggen; naar links of rechts kijken is op sommige punten al genoeg. Note to Fernando: saturday we're going to take some blankets and go stargazing!!

Deze morgen was een een parade in Urubamba om te vieren dat de scholen zijn opgericht, of zoiets. Ben er eerlijk gezegd nog niet helemaal achter waarom, maar het was in ieder geval feest en alle scholen deden mee. Om 9 uur moesten we verzamelen op de plaza. Wat precies de bedoeling was, was ook onduidelijk maar we hadden hoedjes gemaakt en de kinderen van Pronoei Tarapata waren allemaal in dezelfde kleren. De andere kinderen zagen er ook prachtig uit. Van tradiotionele Peruaanse kleding, trainingspakken tot Teigertje. Heel mooi om te zien, het leek wel carnaval. Ik denk dat er in totaal wel meer dan duizend kinderen en volwassenen op de plaza aanwezig waren. Voor de kerk (zie foto ergens) was een podium gemaakt met wat hoge pieten (zo zagen ze eruit in ieder geval) en wij moesten dan in een optocht ervoor langs lopen. En zij klappen. Negen uur verzamelen zei ik? Ik denk dat we pas rond 11 gingen lopen. Het was 1 grote chaos. Ik wist niet wat ik meemaakte. Groepen liepen naar voren, naar achteren, door elkaar. We hebben bijna 2 uur gewacht voordat we eindelijk gingen lopen, en toen kwam er beweging in...toen moesten we haasten. Hup Hup Hup in de rij en marcheren. We waren binnen een minuut voor het podium langs gelopen (het zag er wel ontzettend leuk uit) en toen waren we klaar. Nog een fotootje en weer naar huis. Oke, hebben we daar nu twee uur voor in de felle zon gestaan met honderden kleine kinderen? Haha, heel apart. Carnaval in Nederland is toch iets beter geregeld. Al met al was het een leuke ervaring hoor, grappig om mee te maken. Ik hoorde al van iemand dat Peruanen niet de beste zijn in organiseren...dat blijkt wel. Ik snap ook niet dat je kinderen zo lang laat wachten ( er moest eerst een hoop gepraat worden vanaf het podium, waar niemand naar luisterde overigens). De foto's volgen snel!!

Liefs uit Peru


"Oh oh, what a night. Oh what a garden of delight
Even now that sweet memory lingers
Playing my guitar, lying underneath the stars
Just thanking the lord for my fingers, for my fingers"
-Duncan, Paul Simon